Hue en verder
Door: Jan
Blijf op de hoogte en volg Hanni en Jan
13 Maart 2010 | Vietnam, Hanoi
Dag 9, woensdag 10 maart
Giang (spreek uit: Jean), onze gids in Hanoi, is erg voorzichtig in het kiezen van de vertrektijd om het vliegtijd naar Hue van 12.30 te halen. Daarom worden we al om 9 uur opgehaald. Op het vliegveld aangekomen kunnen we wel direct inchecken hoewel de vlucht nog niet is aangekondigd en zo zitten we om kwart over 10 in de vertrekhal. Gelukkig boeken meegenomen zodat ook deze wachttijd goed wordt doorgebracht. Na een uurtje vliegen landen we in een regenachtig Hue. Na een hapje te hebben gegeten rijden we naar de Parfumrivier waar we inschepen op een klein bootje voor een tochtje naar de Thien Mu pagode. Jammer van de regen, want de foto's worden niet erg kleurrijk bij dit weer. Omdat we vanmidag een strak programma hebben is er duidelijk minder tijd dan we graag zouden willen. Om 5 uur sluit de tombe van Koning Minh Mang en dat is nog een klein half uur rijden. Als we om kwart voor 5 aankomen staat het personeel van de ingang al klaar om naar huis te gaan. Gemopper van onze gids Dan zorgt ervoor dat we toch naar binnen mogen. Om half zes moeten we echt opgehoepeld zijn dus we gaan snel naar binnen. Het is een groot complex met een tempel, een voorplein, een ontvangstgebouw voor hoogwaardigheidsbekleders, een relaxhuis voor de koning en aan het eind zijn graftombe in de berg. De indeling van het terrein is erg interessant. Er liggen onder andere een aantal grote vijvers die deel uitmaken van het totaalbeeld; er is goed nagedacht over deze rustplaats. De koning zelf heeft deze plek ontworpen. Voor de liefhebbers wil ik wel uitleg geven als we weer thuis zijn. Beslist de moeite waard. Wat we normaal niet doen, doen we hier: we kopen kaarten, omdat de kleuren hiervan waarschijnlijk beter zijn dan die van mijn eigen foto's.
Na de twee bliksembezoeken naar het hotel. Deze ervaring wordt meegenomen als 'verbeterpunt' voor ons reisbureau.
Morgen weer bijtijds op voor een bezoek aan de Citadel en de rit naar Hoi An.
Dag 10, donderdag 11 maart
Deze dag hebben we voor het eerst een vrouwelijk gids. Het is een type van klein maar dapper, heeft vreemde talen gestudeerd en weet, evenals de ander gidsen overigens, erg veel te vertellen. We krijgen in het begin wel de indruk dat de de klus snel wil afmaken, maar daarvoor is ze bij ons aan het verkeerde adres. Ze dacht waarschijnlijk in drie kwartier klaar te zijn met een monument waar wij normaal wel twee uur voor nodig hebben. Stel je een ommuurd terrein voor, omringd door een soort slotgracht. Een grote poort geeft toegang tot het binnenterrein waar zich een plein en daarachter het Thai Hoapaleis zich bevinden. Het plein was de plek waar de hoogwaardigheidsbekleders, zoals de mandarijnen, zich konden opstellen in afwachting van de ontvangst door de Koning.
Achter het paleis weer een plein met aan de eind een muur, die de Verboden Stad afscheidt van de rest. In de Verboden Stad mocht alleen de Koninklijke Familie inclusief de concubines van de Koning komen. Daar werden ze verzorgd door Eneuchs. De ruimte waar de vele gebouwen van de Verboden stad zich bevonden is echter een grasvlakte. Een paar honderd gebouwen en gebouwtjes maakten onderdeel uit van de stad, die in zijn geheel is weggevaagd door de Amerikaanse bombardementen in 1968. Ook de stad Hue is voor 80% platgegooid. Tijdens het Tetoffensief zijn vele duizenden Vietnamezen door de Amerikanen gedood......
De gids heeft zich overigens wel neergelegd bij dit stelletje slakken en ze vertelt erg veel over de wetenswaardigheden, wel gelardeerd met opmerkingen over vrouwenemancipatie, maar dat geeft de verhalen wel charme. Overigens mag ze er zelf ook zijn.
Na de Citadel op weg naar Hoi An, een tocht van ongeveer 3,5 uur. Langs de kust en de uitgestrekte rijstvelden kom je bij een natuurlijk grens, namelijk en gebergte wat zich van oost naar west uitstrekt. Waar vroeger alleen een bergpas verbinding gaf is intussen een 12 kilometer lange tunnel gebouwd, terwijl de weg over de pas ongeveer 28 kilometer lang is. Ondanks het weer hebben we gekozen voor de pas, gezien het beloofde fraaie uitzicht. Bovengekomen moeten we constateren dat je erg weinig ziet, jammer maar dat weet je tevoren nooit zeker. Lunch gebruikt in Da Nang en door naar Hoi An, waar een uitstekend en zeer confortabel hotel op ons wacht. Drie nachten zullen we hier zijn. Lekker, niet elke dag de koffers weer pakken! Het lijkt een gebouw te zijn uit de Franse tijd met twee vleugels rond een mooie tuin. 's Avonds nog een eerste verkenningswandeling gemaakt, waarbij we natuurlijk weer een Zijdeshop (een van de zeer vele zijdewinkels) tegen het lijf liepen waar Hanni de verleiding niet kon weerstaan.
Giang (spreek uit: Jean), onze gids in Hanoi, is erg voorzichtig in het kiezen van de vertrektijd om het vliegtijd naar Hue van 12.30 te halen. Daarom worden we al om 9 uur opgehaald. Op het vliegveld aangekomen kunnen we wel direct inchecken hoewel de vlucht nog niet is aangekondigd en zo zitten we om kwart over 10 in de vertrekhal. Gelukkig boeken meegenomen zodat ook deze wachttijd goed wordt doorgebracht. Na een uurtje vliegen landen we in een regenachtig Hue. Na een hapje te hebben gegeten rijden we naar de Parfumrivier waar we inschepen op een klein bootje voor een tochtje naar de Thien Mu pagode. Jammer van de regen, want de foto's worden niet erg kleurrijk bij dit weer. Omdat we vanmidag een strak programma hebben is er duidelijk minder tijd dan we graag zouden willen. Om 5 uur sluit de tombe van Koning Minh Mang en dat is nog een klein half uur rijden. Als we om kwart voor 5 aankomen staat het personeel van de ingang al klaar om naar huis te gaan. Gemopper van onze gids Dan zorgt ervoor dat we toch naar binnen mogen. Om half zes moeten we echt opgehoepeld zijn dus we gaan snel naar binnen. Het is een groot complex met een tempel, een voorplein, een ontvangstgebouw voor hoogwaardigheidsbekleders, een relaxhuis voor de koning en aan het eind zijn graftombe in de berg. De indeling van het terrein is erg interessant. Er liggen onder andere een aantal grote vijvers die deel uitmaken van het totaalbeeld; er is goed nagedacht over deze rustplaats. De koning zelf heeft deze plek ontworpen. Voor de liefhebbers wil ik wel uitleg geven als we weer thuis zijn. Beslist de moeite waard. Wat we normaal niet doen, doen we hier: we kopen kaarten, omdat de kleuren hiervan waarschijnlijk beter zijn dan die van mijn eigen foto's.
Na de twee bliksembezoeken naar het hotel. Deze ervaring wordt meegenomen als 'verbeterpunt' voor ons reisbureau.
Morgen weer bijtijds op voor een bezoek aan de Citadel en de rit naar Hoi An.
Dag 10, donderdag 11 maart
Deze dag hebben we voor het eerst een vrouwelijk gids. Het is een type van klein maar dapper, heeft vreemde talen gestudeerd en weet, evenals de ander gidsen overigens, erg veel te vertellen. We krijgen in het begin wel de indruk dat de de klus snel wil afmaken, maar daarvoor is ze bij ons aan het verkeerde adres. Ze dacht waarschijnlijk in drie kwartier klaar te zijn met een monument waar wij normaal wel twee uur voor nodig hebben. Stel je een ommuurd terrein voor, omringd door een soort slotgracht. Een grote poort geeft toegang tot het binnenterrein waar zich een plein en daarachter het Thai Hoapaleis zich bevinden. Het plein was de plek waar de hoogwaardigheidsbekleders, zoals de mandarijnen, zich konden opstellen in afwachting van de ontvangst door de Koning.
Achter het paleis weer een plein met aan de eind een muur, die de Verboden Stad afscheidt van de rest. In de Verboden Stad mocht alleen de Koninklijke Familie inclusief de concubines van de Koning komen. Daar werden ze verzorgd door Eneuchs. De ruimte waar de vele gebouwen van de Verboden stad zich bevonden is echter een grasvlakte. Een paar honderd gebouwen en gebouwtjes maakten onderdeel uit van de stad, die in zijn geheel is weggevaagd door de Amerikaanse bombardementen in 1968. Ook de stad Hue is voor 80% platgegooid. Tijdens het Tetoffensief zijn vele duizenden Vietnamezen door de Amerikanen gedood......
De gids heeft zich overigens wel neergelegd bij dit stelletje slakken en ze vertelt erg veel over de wetenswaardigheden, wel gelardeerd met opmerkingen over vrouwenemancipatie, maar dat geeft de verhalen wel charme. Overigens mag ze er zelf ook zijn.
Na de Citadel op weg naar Hoi An, een tocht van ongeveer 3,5 uur. Langs de kust en de uitgestrekte rijstvelden kom je bij een natuurlijk grens, namelijk en gebergte wat zich van oost naar west uitstrekt. Waar vroeger alleen een bergpas verbinding gaf is intussen een 12 kilometer lange tunnel gebouwd, terwijl de weg over de pas ongeveer 28 kilometer lang is. Ondanks het weer hebben we gekozen voor de pas, gezien het beloofde fraaie uitzicht. Bovengekomen moeten we constateren dat je erg weinig ziet, jammer maar dat weet je tevoren nooit zeker. Lunch gebruikt in Da Nang en door naar Hoi An, waar een uitstekend en zeer confortabel hotel op ons wacht. Drie nachten zullen we hier zijn. Lekker, niet elke dag de koffers weer pakken! Het lijkt een gebouw te zijn uit de Franse tijd met twee vleugels rond een mooie tuin. 's Avonds nog een eerste verkenningswandeling gemaakt, waarbij we natuurlijk weer een Zijdeshop (een van de zeer vele zijdewinkels) tegen het lijf liepen waar Hanni de verleiding niet kon weerstaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
