Petronas or not. That's the question

Dag 27, zondag 16 oktober 2011
De belangstelling voor het bezoeken van de Petronas Twin Towers is altijd zo groot dat je er vroeg bij moet zijn omdat er per dag 'maar' 1.600 kaarten worden verstrekt. En als je hier bent wil je toch bij dat aantal horen. Vandaar dat we om zeven uur in de taxi stappen om op tijd te zijn. Maar, als gevolg van een wielerwedstrijd is het voor de taxichauffeur onmogelijk om de Towers te bereiken. Er ligt een ijzeren ring van politieafzettingen om het parcours, dus blijft er niets anders over dan het laatste eindje te lopen. Als je steeds meer zicht krijgt op het gebouw dan raak je ook steeds meer onder de indruk. Het is erg rustig. Geen wachtrij te zien, dus dat is fijn. Minder fijn is het als je te horen krijgt, dat de toegang voor het publiek is afgesloten tot eind december. Dat roept gelijk herinneringen op aan De Verboden Stad (Peking), de Matthiaskerk (Budapest) en de Stephansdom (Wenen), die op het moment dat we er waren niet/gedeeltelijk toegankelijk waren wegens renovatie. Het vroeg op pad zijn heeft ook hier het voordeel dat het nog niet zo druk is. Het park achter de Petronas is de moeite waard om een wandeling door te maken. Aan de rand van het park ligt het Aquarium, waar wel vijfduizend vissen zwemmen, maar dat gaat zondags pas om 10.30 uur open, zodat we na een portie Starbucks besluiten om eerst naar de Menara Kuala Lumpur ofwel de Kuala Lumpur Tower te wandelen en te zien of die ons wel toegang geeft tot de hoger gelegen delen van KL. Het wordt al weer aardig warm als we aan de voet van de heuvel aankomen waarop de toren staat. Gelukkig is er voor het laatste heuveltje een Free Shuttle. De toren is ontworpen door een architect die de Islamitische stijlen in zijn ontwerp heeft verwerkt. Bovendien is op de begane grond de wachtruimte opgeluisterd met glas- en spiegelwerk, dat is gemaakt door gespecialiseerde handwerkslieden uit Esfahan in Iran. Of je dat mooi moet vinden is natuurlijk een kwestie van smaak. Verder zijn er bovenin de toren zeven verdiepingen. Dat aantal heeft voor de Moslims ook weer een bijzonder betekenis. Slechts een verdieping is toegankelijk voor het publiek. De rest is bestemd voor telecommunicatie en als TV toren. Jammer genoeg is het heiig en zijn de ramen getint. Fotograferen biedt dus geen optimaal resultaat. Wel is goed te zien hoe uitgestrekt de stad is. Dat moet natuurlijk ook wel met twee miljoen inwoners. Opvallend is dat we nog geen echt arme wijken hebben gezien, zoals die in de steden in Indonesië wel regelmatig aanwezig zijn. Na het uitzicht te hebben bewonderd keren we terug naar het Aquarium waar het nu wemelt van gezinnen met kinderen. Weg is het voordeel van vroeg opstaan. Het is soms een oorverdovend lawaai van krijsende kinderen, die vooral door papa ernstig over het (zee)paard worden getild. Naast de slangen, sidderalen, tarantella, waterratten, mini schildpadjes en nog veel andere diersoorten in kleine hokjes is er ook een oceaandeel, waar je op een rollend trottoir door een glazen tunnel beweegt, met boven je haaien, roggen, grote zeeschildpadden en tientallen verschillende vissen in de mooiste kleuren. Het is schitterend. Na al dit moois nemen we een taxi naar Little India, een stadswijk waar we naar toe 'moeten' voor de levendige markt taferelen. Hoewel de stoffen die ze hier verkopen volgens Hanni beter van kwaliteit zijn dat die in Chinatown, en zij kan het weten, is er voor de rest niet veel interessants te zien en besluiten we door te lopen naar het zuiden, waar we uiteindelijk voor de lunch belanden in het restaurantje waar we gisteren hebben geluncht in Central Market. We vinden nog een cadeautje waarvan we hopen dat de ontvanger het leuk zal vinden en lopen in een mild regentje terug naar het hotel, waar ik na de eerste helft van Liverpool-Manchester United een computer opzoek waarmee ik twee verslagen en een hele reeks foto's op de site kan zetten. Hanni schrijft intussen aan de teksten voor de fotoboeken. Avondfoto's van de Twin Towers zijn het volgende doel. Na een wandeling door wederom de Jalan Bukit Bintang, waar we ook eten, lopen we door naar Petronas en maken daar opnieuw plaatjes van dit plaatje.Een taxiritje naar het hotel is het laatste wat we deze dag buiten doen. We drinken nog een biertje en bekijken samen de resultaten van het computerwerk van vanmiddag. Morgen niet vroeg op dus geen wekker. We mogen dan tot zeven uur 's avonds de kamer gebruiken terwijl we om acht uur worden opgehaald. We hebben weer heel wat gezien vandaag en dat geeft een tevreden gevoel.