Drijven of schrijven, that's the question

Dag 15, vrijdag 13 september 2013

Bijgeloof is aan mij niet besteed, maar achteraf bekeken is deze vrijdag voor mij niet de beste dag van onze vakantie. Al een paar dagen eerder kreeg ik wat last van mijn voet. Gisteren werd dat al erger en vannacht was het alsof er scheermessen doorheen gingen. Vandaag is lopen meer strompelen geworden, dus naar beneden om te pootje baden in het zoute voetbad is er niet bij. Je met modder (laten) insmeren al helemaal niet. Na het ontbijt een kilo ijs op mijn voet. Ik heb al eerder jicht gehad, dus ik ken de verschijnselen, maar de medicijnen daartegen zitten niet in de bagage. Gelukkig heeft het hotel een 'male nurse' die langs komt en de juiste pillen in voorraad heeft.
Nadat een liter water op de vloer terecht is gekomen kies ik ervoor om vandaag maar te besteden aan het onderhouden van mijn lezers en zoek ik mijn heil bij de computer in het hotel.
Gelukkig mankeert Hanni niets aan lijf en leden en ze gaat naar de oever om het genot van een (tijdelijk) extra zachte huid nogmaals te beproeven. Dat lukt aardig mede dankzij een wat oudere(!) lifeguard op het strand die haar adviezen geeft. Lodelinegroen, zo zacht komt ze me na verloop van tijd opzoeken in mijn werkhok. We zijn allebei voldaan over de invulling van onze dag en gaan nog een poosje aan het zwembad zitten. Ook om 4 uur in de middag is het daar nog behoorlijk warm. Een drankje in de lounge gaat aan het diner vooraf. Dan is het tijd om koffers te pakken want morgen om acht uur staat Ammar voor de deur om ons naar Queen Alia International Airport te brengen. We zijn online ingecheckt, dus dat levert geen vertraging meer op. Zoals eerder gaan we tijdig naar bed en ik hoop dat ik beter slaap dan afgelopen nacht.