Ajloun Castle, Jarash en dan de zandbak in

Dag 4, maandag 2 september 2013

Hallo allemaal,
Even een paar zinnetjes van mij. Vanmorgen stond ik op van een "gezond" matras. Degenen die mij beter kennen weten dat ik mijn rug voelde -als een plank dus- ook voelde ik me zo oud als ik ben. Na een ontbijt in de buitenlucht -het was heel erg stil op wat zingende vogeltjes na- ging het al wat beter. Nog beter ging het bij het bezoek aan het kasteel van Saladin. Daar kreeg ik me toch een boost; de gids schatte me op 45 daar zal hij wel wat van overdreven hebben maar toch, jonger dan mijn zoon. Het kan niet beter dus als je in de kreukels zit .... op naar het kasteel. De charmeur viel ietwat tegen zoals je ziet. Nu mag Jan verder het serieuzere gedeelte schrijven.

De Loge waar we hebben overnacht staat op een open plek, omringd door eiken- en pistachebomen in het RSCN Ajloun Nature Reserve. Op een hoogte van zo'n 1200 meter heb je vanaf de veranda van het restaurant een prachtig uitzicht. De hutten zijn gebouwd met duurzame materialen en zijn eenvoudig ingericht. Zoals je hierboven hebt kunnen lezen zijn de bedden niet geweldig, zeker niet als je, zoals Hanni, gevoelig bent voor brede planken onder je matras.
Na het ontbijt gaan we op weg naar het Ajloun kasteel, overigens in een duidelijk nieuwere auto, waar Ammar mee uit Amman kwam. Hij is gisterenavond pas om 21 uur, na een noodreparatie, naar Amman vertrokken.
Het kasteel staat hoog op een heuvel, een strategisch zeer goede plaats voor de verdediging. Het is vanaf 1184 in drie perioden in evenveel delen gebouwd. De toenmalige heerser van dit kasteel, gouverneur Din Ousama, heeft rond 1189 de kruisvaarders verslagen en uit Jordanië verdreven. De gids zou ons graag uren houden om alles te vertellen, logisch in een tijd waarin er nauwelijks toeristen zijn, maar ons programma laat dat niet toe. Vanaf de overkant van de vallei nog eens terug gekeken en inderdaad, het ligt er strategisch goed.
Jarash is het volgende doel. Na ongeveer drie kwartier wordt deze Romeinse stad bereikt. We treffen in het Hippodrome een voorstelling van gladiatoren en strijdwagens, waarvoor CNN special naar Jordanië is gekomen ;-). Een eindje verder zit een aantal gidsen waarvan de meesten Engels spreken. De enige gids die redelijk Nederlands spreekt, hij woonde een jaar in Alphen aan de Rijn, is dan net met een groep vertrokken. Een oudere heer, hoor mij, wordt aangewezen na het storten van de verplichte bijdrage. Deze man spreekt goed Engels en vertelt een interessant en gedetailleerd verhaal bij alle (ruïnes van) gebouwen. Het nu bekende gedeelte van de oude stad ligt ingesloten tussen huidige woonwijken en winkelstraten. Onderzoek dat regelmatig plaats vindt, wijst uit dat onder de nieuwe bebouwing nog veel restanten van het oude Jarash verborgen liggen. We zien o.a. de Poort van Hadrianus, het Forum, de hoofdstraat met de toegang tot de Tempel van Artemis en de beide Theaters. Het plezierige van de gidsen die we tot nu toe hebben gehad is, dat ze ook veel vertellen over geschiedenis en politiek van het huidige koninkrijk Jordanië (sinds 1919) en ook regelmatig over hun familie, waarbij duidelijk wordt dat educatie op een hoog plan staat.
Na anderhalf uur overstelpt te zijn met de geschiedenis is de rondtour ten einde en nemen we afscheid van de gids. Na de lunch in een restaurant 'zonder bier' gaan we richting Asraq. Onderweg komen we door Zarqa, waar Ammar een heerlijke snoepwinkel kent. Je kijkt je ogen uit als je ziet welke kunststukje daar worden gebakken. We eten een stukje Konafa, waarbij volgens Hanni het glazuur van je tanden springt, zo zoet is dat, maar wel lekker. Daarna door in de richting van onze slaapplaats voor deze nacht. We zijn 'gestationeerd' in een voormalig Engels militair veldhospitaal, dat omgevormd is tot eenvoudig verblijf van de RSCN, de organisatie die in het hele land ecologisch verantwoorde onderkomens biedt. Ook de hutten waarin we afgelopen nacht verbleven zijn van deze organisatie. We blijken, evenals de vorige nacht, de enige gasten te zijn. In tegenstelling tot de vestiging in Ajloun is dit een ongezellig kil onderkomen, waar de sporen van het veldhospitaal nog in elke ruimte aanwezig zijn. Bovendien is het onduidelijk wat er ecologisch is aan deze vestiging, behalve dan dat er een natuurreservaat vlak bij schijnt te zijn in de 'wetlands' van Azraq. Een bezoek daaraan staat echter niet op de toch al strakke planning, dus de kastelen die we morgen gaan bezoeken zullen veel moeten goedmaken om deze reis door de woestijn de moeite waard te maken.

P.S. De technische problemen zijn nog steeds niet opgelost. Zodra mogelijk hoop ik dag 2 en dag 3 te verzenden