Wadi Rum

Dag 10, zondag 8 september 2013

We hebben drie nachten gebivakkeerd in het Taybet Zaman hotel op enige afstand van Petra. Het ligt op een hoogvlakte boven Petra. Dit hotel bestaat huizen uit de vorige eeuw die zijn omgebouwd tot bungalows. We hebben een ruime, leuke kamer. De vijf sterren zijn volgens mij lang geleden verstrekt maar hebben echter het nodige aan glans ingeboet. Desondanks is het er plezierig verblijven. De kamers zijn perfect schoon, het personeel is vriendelijk en voorkomend en het eten is prima.
Omdat we vandaag pas laat weggaan hebben we de gelegenheid om even door het 'dorpje' rond te lopen en wat foto's te maken. Vlak bij op de berghelling staat een bedoeienentent (zie foto). Daarvan hebben we er onderweg al tientallen gezien en er zullen er ook nog tientallen volgen, zeker omdat we vandaag doorreizen naar Wadu Rum, een woestijngebied dat beroemd is door de roze-gekleurde zandvlakte en dito bergen.

We rijden naar het zuiden over Kings Way. We stoppen bij het enige naambord dat langs deze weg te vinden is en blikken even later terug op Petra en het graf van Aaron op de berg. Verderop wordt de weg versperd door een kudde kamelen, waarvan er 1, een wiite, door Ammar wordt gelokt om water te drinken uit een flesje. Omdat ik dichterbij zit geef ik hem te drinken. Weer zo'n leuk intermezzo, niet bereikbaar voor grote reisgezelschappen in autobussen. De witte kameel is overigens de duurste uitvoering van dit schip van de woestijn. De eigenaar van deze kudde moet een rijk man zijn, er lopen hier wel zes witte kamelen rond.
Verderop eindigt King Way om te worden opgeslokt door de Dessert Highway, twee maal drie/vier rijstroken breed en vol met vrachtverkeer, afkomstig uit Aqaba, de enige havenstad van Jordanie. Deze vrachtwagens brengen hun containers en andere lading in veel gevallen door naar Irak, Iran en Syrie. Een doorvoerheffing brengt heel wat Dinars in het laatje.
Vanaf de weg is er uitzicht op een deel van de Negev woestijn en later komt ook de Wadi Rum woestijn in beeld. Rond twee uur arriveren we in het Rahayeb kamp waar we zullen overnachten. Bij aankomst blijkt, dat onze tent nog niet klaar is, dus na een frisse dronk gaan we eerst met een 4WD truck op pad voor een tocht door de woestijn en, ter completering van een beeld van het leven daar, een lunchbarbeque, bereid op een houtvuurtje. In het begin rijden we over een harde bodem, gescheurd door de droogte. In de wintertijd valt er vaak behoorlijk wat regen, die op deze plaats blijft staan en een meer vormt van ongeveer twintig centimeter diep op een flinke oppervlakte. Door de harde bodem zakt het water daar maar langzaam weg. We rijden eerst een flink eind de woestijn in en zien prachtige taferelen aan ons oog voorbij trekken. Er zijn verschillende kleuren zand te onderscheiden, rose, zacht geel, wit, noem maar op. De bergen zijn grillig gevormd en het is duidelijk dat er veel bergen van zandsteen zijn, gezien de vormen die door regen en zandstormen zijn uitgesleten. We zoeken een plek in de schaduw van een berg op en daar wordt de lunch uitgeladen. Met drie man wordt er naar brandbaar materiaal gezocht, waarna een stukje papier en een aansteker binnen enkele seconden voor een fel brandend vuurtje zorgen. Zoals het een goed BBQer betaamt wordt gewacht tot er voldoende gloeiende as is. De barbeque bestaat uit kip, die door de moeder van een van de begeleiders is schoongemaakt en gemarineerd. Verder is er brood, dat op het barbeque-ijzer wordt opgewarmd, en is er een salade bij van tomaten en komkommers. Ook wordt er in het vuur een potje thee gezet. Al eerder schreef ik over de thee. Die wordt als volgt bereid: Eerst gooi je een flinke hoeveelheid suiker in de pot. Daarop schenk je water en je gooit er verschillende soorten thee in. Deksel op de pot en de pot op de gloeiende as. Binnen twee minuten kookt het water en de thee kan trekken. Zoals al gezegd, het is even wennen, maar het smaakt goed. Na een goede maaltijd wordt alles opgeruimd, 'het fornuis' wordt gedoofd en we trekken verder. De 'lunch' is wat later opgediend dan wij gewend zijn, rond vijf uur in de middag, maar dat mag de pret niet drukken. Als we om een rotspartij heen rijden komen we bij de natuurlijk brug van gesteente uit, die Hanni bij de voorbereiding al in ons reisboek heeft ontdekt. De eerste brug is volgens de leiding niet interessant genoeg, dus stoppen we een paar minuten later bij de 'echte' brug. We zijn hier lang niet de enigen, er staan zeker tien auto's met toeristen, waarvan er al de nodige bovenop de brug staan. Mijn suggestie om de klim niet te wagen wordt door Hanni resoluut terzijde geschoven: We gaan naar boven. Het is een hele klauterpartij, waarin 1 stukje waar we beslist zonder hulp van sterke mannen niet boven zouden zijn gekomen. Het is weer een duidelijk overwinning op jezelf als je op onze leeftijd weer boven staat en de menigte beneden toezwaait en fotografeert. Langzaam naar beneden, waarbij je je soms zittend naar beneden laat glijden. We krijgen applaus van Ammar, wanneer we weer beneden zijn. Omdat de zon over korte tijd achter de bergen zal verdwijnen gaan we verder. We stoppen nog bij een bron, waarbij een badkuip dient als drinkbak voor de kamelen. De zonsondergang is een stop waard. Het is toch altijd weer een prachtig schouwspel. Het is aardedonker als we het kamp bereiken. Door de (net nog) nieuwe maan zijn sterren en planeten de enige lichtjes in de ruimte. Om half negen wordt het diner geserveerd. Bij aankomst in onze tent blijkt het een en ander niet gereed te zijn. De manager belooft dat alles in orde komt en we gaan (alweer) eten ;-). Overigens hebben we de ervaring dat de maaltijden die we hier voorgeschoteld krijgen altijd voldoende zij voor vier personen in plaats van twee. We zijn dan ook tevreden met een diner in buffetvorm, waarbij we onze porties zelf kunnen bepalen.
Het op orde krijgen van alle problemen blijkt meer tijd te kosten dan wenselijk. Na een stevige conversatie (wie kent mij daarin?) met de manager lukt het uiteindelijk om alles op te lossen. Om kwart voor twaalf kunnen we douchen en gaan slapen. Morgen worden we om half acht aan het ontbijt verwacht. Om half negen komt de auto ons ophalen om terug gebracht te worden naar eigen auto en bagage.