Per jeep en te voet naar de Bromo

Dag 14, maandag 3 oktober.
Na een korte rit vanuit Malang worden we in het plaatsje Tumpang door onze chauffeur gedropt om verder te gaan met een 30 jaar oude open jeep. Hij zal de bagage naar hotel Lava Vieuw brengen. Het blijkt dat we per jeep via ruig terrein richting Bromo gaan, al is ons op dat moment nog niet duidelijk via welke weg. Na onderweg 6 soorten kaartjes te hebben gekocht, voor onszelf, voor de auto, voor de camera, voor de verzekering, voor de gids enz. gaan we op het slechte pad. Dit is natuurlijk letterlijk bedoeld. We gaan vrij stijl bergpaden op die niet overal breed genoeg zijn om elkaar te passeren. Het uitzicht is wisselend rechts of links prachtig. De eerste stop is bij een waterval. Willen we die zien, dan moeten we wel een heel eind de berg af. Het is nog niet te warm, dus we besluiten van dit aanbod gebruik te maken. Het is maar een half uurtje lopen wordt ons verzekerd. We moeten echter wel via hetzelfde pad ook terug. De tocht naar beneden is redelijk te doen, af en toe hoor je het water beneden je stromen, later denk je dat er ueberhaupt geen water in de buurt is. Onderweg een aantal rode vogeltjes gezien. Wel ingezoemd gefotografeerd, maar niet erg duidelijk zichtbaar op de foto. Beneden aangekomen voelen we onze knieen van het afdalen, maar we bereiken de voet van de waterval. Vanaf 98 meter stort die naar beneden. Er wordt gewaarschuwd niet te dichtbij te komen.
Dan de terugweg. Door de soms zeer stijle delen vordert de terugtocht duidelijk langzamer dan de afdaling. Bezweet een vermoeid komen we bij de jeep terug. Een kopje hete thee is erg welkom.
Verder naar boven. De weg wordt er niet beter op en we komen, langs vele stijl aangelegde akkers waar diverse landbouwgewassen groeien, op een hoogte van ruim 2300 meter bij een uitkijktoren. Gezien de kennelijke staat van onderhoud, houden we de klim naar boven maar voor gezien. We staan nu aan de rand van een grote vlakte, die ongeveer driehonder meter onder ons ligt. Rondom de vlakte zijn bergen, mar de Bromo is nog niet zichtbaar. We rijden naar beneden en komen in een landschap wat niet te beschrijven is. Hopelijk geven de foto's een goed beeld. Onderaan de helling krijgen we de gelegenheid om een stuk te wandelen door deze vlakte. Er staan een stevig windje, dat veel stof doet opwaaien. Ook dit weer letterlijk lezen s.v.p. Een paar kilometer verder zal de chauffeur op ons wachten op een plek waar we zullen lunchen. Het is heerlijk om op dit redelijk vlakke stuk even de benen te strekken en ongestoord te kunnen genieten van de verschillende details in de omgeving. Er is dan ook maar een enkele levende ziel te ontdekken. Genieten met volle teugen. Het valt op dat de grond droog is. Er is wel plantengroei, maar duidelijk van slechts enkele soorten. Het pad is bedekt met een zwart soort fijn gruis, waarschijnlijk lava-as.
Aangekomen bij de jeep beginnen we aan de lunchbox, meegenomen uit het Graha Cakra hotel. Erg smakelijk en goed verzorgd.
Na het instappen krijgen we het advies om de meegebrachte mondmaskertjes voor te doen en te blijven staan in de laadbak van de jeep. Dit omdat we door een zeer stoffig gedeelte gaan rijden en met de wind in de rug kan te stof over ons heen waaien als we blijven zitten. De weg is verre van de kwaliteit van de A20, het pad is zelfs niet geasfalteerd, maar lijkt een beetje op de beelden van de Dakar-rally, een woestijnlandschap met vele heuvels en breuklijnen in het zand. Hotsend en botsend gaan we de vlakte in, als een stelletje jonkies op safari. Het is leuk, spannend en avontuurlijk tegelijk. De vlakte komt uiteindelijk uit aan de voet van de Bromovulkaan. Deze vlakte wordt ook wel 'de zandzee' genoemd. Een stijl pad voert vervolgens naar een vlakte tegenover de vulkaan. Om 12.30 uur aangekomen in ons hotel blijkt dat onze eigen chauffeur met onze bagage er nog niet is. Dat is vervelend, want we zijn door al dat stof wel aan een douche en schone kleren toe. Wel komen er regelmatig gasten aan in gesloten jeeps. Da's is natuurlijk geen kunst, je hoeft je dan zelfs niet te verkleden. Om 5 uur komt eindelijk onze bagage aan. De chauffeur lijkt zich van geen kwaad bewust, maar het is hem wel duidelijk gemmaakt dat dit geen stijl is. Zij die mij beter kennen weten wat dat heeft betekend ;>) . Aankomen op zo'n tijdstip heeft het voordeel dat ik mijn 'administratie' kan bijwerken. Al voor het eten genieten we van de prachtige beelden van een zonsondergang. Na het eten vroeg te kooi zoals we als helemaal gewend zijn. Het is een heel bijzonder dag geweest. De Bromo ziet er anders uit dan gedacht.