Een tocht voor een goed doel, de rit naar Tetebatu

Dag 20, zondag 9 oktober 2011
Als we opstaan is de Rinjani vulkaan volledig zichtbaar. Ook het uitzicht in de ochtendzon is weer de moeite waard. In de tuin zijn prachtige struiken bougainville te zien in diverse heldere kleuren. Het ontbijt is zeer sober te noemen in vergelijking tot dat in de voorgaande hotels.De dag begint met een wandeling langs traditionele dorpjes in de omgeving van Senaru. De Nieuw-Zeelandse regering heeft een project gestart om vrouwen op te leiden om hen zo in staat te stellen om een betaalde baan te krijgen. Onze gids van vandaag is een jonge vrouw van 21, die moeder is van een dochtertje van twee. Zoals te verwachten is draagt ze een hoofddoek, want het grootste deel van de bevolking van Lombok is Moslim. In deze streek zijn er weliswaar ook Katholieken en Hindoe's, maar die zijn in de minderheid. In Oost Lombok is de bevolking 100% Moslim.De gids excuseert zich op voorhand voor haar kennis van de Engelse taal, waarop wij zeggen dat we er samen wel uitkomen. Ze heeft alle aantekeningen in een boekje staan en leest die dan ook voor. Vragen beantwoorden valt zwaar. Er is nog een jong meisje bij, die zogenaamd nog in opleiding is, maar haar Engels is beter dan dat van de gids.We maken een tocht door een traditioneel dorp en maken kennis met de dorpelingen. We krijgen het een en ander te horen over hun manier van leven en mogen fotograferen zoveel als we willen. Onderweg komen we allerlei vruchtbomen tegen die we al tijdens eerdere wandelingen hebben gezien. Soms kunnen we haar helpen om de uitspraak van de woorden te verbeteren. Ze toont zich dankbaar. We lopen langs rijstvelden en zien hoe het irrigatiesysteem werkt. Er zijn in de buurt drie watervallen. Het water uit die drie bronnen wordt gescheiden van elkaar via het transportsystemen verwerkt. Zo is er een deel voor de bevloeiing van de akkers, een deel voor de was en het baden en een deel voor het drinkwater. Het ziet er gedegen uit. In de velden waar we langskomen worden we uitgebreid begroet door de kinderen die daar bezig zijn met wassen of zwemmen in de kolken. Gelukkig hebben we voldoende snoepjes bij ons om uit te delen aan de jeugd. Het wordt met gejuich ontvangen. Het is intussen aardig warm geworden en door het moeilijk converseren zijn we al twee uur onderweg. We gaan nu alleen nog naar de waterval, maar daarvoor moeten we nog wel een half uur verder. Het is verbazingwekkend hoeveel water er naar beneden komt. We lopen langs een van de stromen en zien steeds weer de mooiste vergezichten aan ons voorbij trekken. Aangekomen bij het punt waar we naar de waterval moeten afdalen nemen we de beslissing om niet naar beneden, maar naar boven te gaan, richting hotel. De gids is teleurgesteld, maar we zeggen dat we toch wel aardig moe zijn, dus gaat ze akkoord. Tweehondervijfenvijftig treden omhoog en onderweg ook nog achtenveertig treden naar beneden scheiden ons van ons doel: een douche, verkleden en op weg naar de volgende verblijfplaats.Remy heeft ons aangegeven niet te weinig fooi te geven, want bedragen zoals vijfduizend Ruhpia zal ze vanwege haar trots moeten weigeren. Nu komt het niet in ons hoofd op om dit soort bedragen te geven, behalve voor het dragen van de koffers, maar met een bedrag van dertigduizend voor de gids en de helft voor de trainee is het helemaal geweldig. We praten over EUR 3,75 voor samen.Eerste gedoucht en verkleed en daarna een lichte lunch voor we vertrekken naar Tetebatu. De reis via Oost Lombok naar het gebied ten zuiden van de Rinjani is verre van aantrekkelijk. De Moslimcultuur is overduidelijk aanwezig. Rond half vier komen we bij Masbagik aan, waar een huisindustrie is ontstaan van pottenbaksters. Deze vrouwen zijn verenigd in een coöperatie en maken opdrachten voor zowel voor binnen- als buitenlandse opdrachtgevers. Hanni komt er niet onderuit, ze moet aan de draaischijf. Met enige hulp lijkt het product het meeste op een asbak. Omdat we niet roken worden we gelukkig niet verplicht die ook af te nemen. Hierna naar het hotel. Het draagt de wereldse naam Hotel Green Orry, maar het lijkt niet erg op een hotel. Een rijtje vakantiehuisjes uit de jaren vijftig is de beste vergelijking. Bovendien is daar niet te veel onderhoud gepleegd. Door de hoge ligging van de plaats is het koel, maar dat heeft als nadeel dat het er ook erg vochtig is. Als je je kamers dan niet regelmatig lucht, dan gaan ze muf ruiken. Zo ook onze kamer. Bij het ontbreken van andere hotels in de omgeving zijn we hiertoe veroordeeld. In de velden naast onze kamer zijn wel zojuist voorbereidingen getroffen voor het planten van nieuwe rijst. Benieuwd of ze morgen beginnen. Een nieuwe wandeling door de rijstvelden die voor morgen vroeg gepland staat wordt gecanceld. Genoeg door de rijstvelden gelopen vinden wij allebei. Bovendien kunnen we dan een uurtje later op. Het eten is overigens smakelijk. Ook hier ontbreekt internet, dus na het tikken van een paar dagverslagen gaan we bijtijds naar bed.