Via Mozes en de Koninklijke weg naar de natuur

Dag 6, woensdag 4 september 2013

Vandaag gaan we eerst naar Mount Nebo, de plaats waar Mozes volgens het Oude Testament de gelegenheid kreeg om uit te kijken over het Beloofde Land en waar hij gestorven is. De kerk die daar ter zijner gedachtenis staat is wegens restauratie gesloten voor publiek. Diegenen onder jullie die ook eerdere reizen op deze manier hebben gevolgd weten dat er altijd tijdens een reis wel gebouwen 'under construction' zijn, maar in dit geval is dat niet heel erg. De staf van Mozes in XXXL uitvoering staat wel binnen camerabereik.
Op weg naar de dichtbij gelegen stad Madaba bezoeken we een werkplaats waar allerlei voorwerpen en schilderijen in mozaïek worden gemaakt. Veel van de kunstenaars zijn gehandicapt. Het is bewonderenswaardig te zien hoe deze mensen precisiewerk afleveren. Veel dingen zijn kunstig maar niet onze smaak. Een (1) stuk kunnen we niet laten staan en is na de vakantie bij ons te bekijken.
In de kerk van St George liggen de restanten van een mozaïek, voorstellende de kaart van het vroegere Heilige Land, een voorbeeld van de reden waarom de stad Madaba 'De stad van de Mozaïeken' wordt genoemd. Ook in de kerk van de Heilige Maagd liggen prachtige mozaïekvloeren. De gids heeft alle tijd voor ons, omdat we weer de enige toeristen zijn. Hij laat ons de werkelijke kleuren van de mozaïeken zien, door een aantal delen te besproeien met een plantenspuit met water. Je ziet de kleuren er als het ware uitspringen, heel verrassend en mooi. Door tijdgebrek (!) wordt een bezoek aan kasteel Karak overgeslagen met de belofte dat morgen het interessantere kasteel Shawbak een veel beter beeld geeft van de geschiedenis. Omdat we al -tig kastelen hebben gezien lijkt dat een goede oplossing, ook omdat we nog bij licht in Dana willen aankomen.
Juist op tijd om de zonsondergang te kunnen fotograferen komen we in Dana aan. Een zeer oud, schilderachtig dorpje aan de rand van een natuurgebied, jawel RSCN, met aan de rand daarvan een onderkomen op een schitterende plek met een adembenemend uitzicht. We zijn ook nog op tijd voor het diner, een uitgebreid buffet met typisch 'Jordan food'. Dit keer zijn we niet de enige gasten. Er zijn drie Japanse meisjes en een jong Italiaans koppel. Best gezellig om eens te kunnen bijpraten over de diverse belevenissen. Zoals je zult begrijpen wordt er wel kritisch gekeken naar de bedden en hun constructie. Dit keer blijkt het ledikant te bestaan uit een metalen constructie van ijzer met langs- en dwarsdragers. We wachten af. Van de drie RSCN vestigingen heeft deze in ieder geval het mooiste uitzicht, maar in de 'comfortabele kamers' kunnen wij het comfort niet ontdekken. In de kamer staan twee bedden langs twee muren en een tafel met een stoel. Toilet en douche zijn te vinden op de gang, ofwel voor gedeeld gebruik. In dit geval niet erg, omdat de andere gasten aan het andere eind van de gang slapen met tweede groep toilet en douche. De gastheer komt ons na het diner vertellen welke hikes we in de omgeving kunnen maken. Wij kiezen voor de wandeling langs boomgaarden en tuinen naar een waterbron en binnen een uur weer terug. Morgen vertrekken we om elf uur.