Van groen naar rose

Dag 7, donderdag 5 september 2013

Van de bedden in de RSCN onderkomens heeft de vestiging in Dana de minst slechte. Hanni heeft redelijk geslapen en is maar een 'klein beetje' stram. We zijn het er wel over eens dat dit soort slaapplaatsen beter geschikt is voor jongelui, dan voor een stel 'oude knarren'. Na het ontbijt gaan we op weg voor onze '1 hour hike'. Het pad loopt langs tuinen en boomgaarden en onderweg genieten we van de vruchtbomen en natuurlijk van het uitzicht. Het eindpunt blijkt een betonnen kubus te zijn waaruit het water stroomt. Kennelijk wordt daar de bron beschermd. Overigens is het leuk te zien hoe via een eenvoudig systeem van goten en aftakkingen het water wordt geleid naar de plek waar het op dat moment gewenst wordt. In een boom achter de nodige struiken horen we mensen werken. Hanni denkt dat het om een amandelboom gaat en dat is bijna goed. We roepen naar de mannen die achter het groen verborgen zijn en ze reageren op onze vraag wat ze aan het plukken zijn. Het blijken walnoten te zijn waarvan we er enkele toegeworpen krijgen. Terug naar het 'hotel', waar Ammar om elf uur wacht om naar Petra te vertrekken. Eerst naar het gisteren al genoemde kasteel Shawbak. Vlak voordat we het kasteel bereiken stopt Ammar bij een grot waarin een oude man zijn winkeltje-cafeetje-ontmoetingsplaats heeft. We worden binnen genood en krijgen een kopje thee als welkom. (Als je in dit land bij iemand binnenkomt krijg je bijna altijd thee met de nodige suiker. Het is even wennen als je altijd 'zonder' drinkt, maar het smaakt goed.) Er komt nog een man in 'soepjurk' binnen die gezellig meekletst met Ammar en de eigenaar. Intussen krijgen we ook nog een kopje koffie. Voor de deur staat een oude VW kever, overigens zonder stoelen. De eigenaar vertelt dat hij daar in slaapt als het koud is. Hij legt dan een matras in het blik en brengt daar de nachten door. Het aardige is dat dit voormalige voertuig helemaal wit geschilderd is. Als ik hem vraag of hij een rijbewijs heeft zegt hij met een glimlach dat dit niet nodig is omdat de motor ontbreekt. Een leuke onderbreking van de reis, die je beslist niet krijgt als je met een gezelschap in een volle bus langskomt. Vanaf de grot zijn de muren het kasteel daarboven op de berg goed te zien. Het is inderdaad een groot gebouw en het staat, in tegenstelling tot het kasteel in Karak, allleen, dat wil zeggen, er is geen andere bebouwing omheen.
Kasteel Shawbak, ook wel Montreal genoemd, was de eerste voorpost van het koninkrijk Jeruzalem en werd in 1115 door Boudewijn I opgetrokken. De gids is een grapjas en vertelt op een leuke manier over de gebruiken in de afgelopen eeuwen. Als dank krijgt hij een extraatje, waarmee hij een aanbetaling zou kunnen doen voor een broodnodig kunstgebit. Verder gaan we via de Kings Way, vaak ten onrechte Kings Highway genoemd, hoewel de weg wel over veel hoogte voer, maar dat schijnt niet te tellen.
Little Petra is onze volgende stop. Niet wetend wat ons te wachten staat stappen we uit. Een knulletje van een jaar of twaalf vraagt of we een gids willen, wat we op dat moment afwijzen. Hij blijft met ons meelopen en vertelt intussen allerlei over de grotten en uitgehakte gebouwen die we passeren en dat in redelijk engels. De kloof die Klein Petra heet is niet lang, na een paar honder meter stuit je op een stenen trap, die is afgesloten vanwege instortingsgevaar. Op de terugweg krijgen we vragend 'good guide?' te horen, wat we met een glimlach beamen. aan het eind van de tour geven we hem twee Dinar (ongeveer2,5 Euro), waarop hij ons vertelt dat een 'good guide' vijf dinar moet hebben. Gezien zijn leeftijd vinden we dat een beetje overdreven, waarna hij enigszins gepiekeerd wegstapt.
Little Petra ligt valk bij Petra, zodat we daar snel arriveren. We kopen kaartjes voor vanavond, want dan willen we 'Petra by Night' bezoeken.
Na de lunch gaan we naar het hotel ongeveer 15 kilometer verderop, waar we een royale kamer krijgen.
Na een verfrissende douche en een korte wandeling over het complex worden we om half acht opgehaald om te dineren. Dat doen we op loopafstand van de ingang van het oude Petra, waar we om half negen verwacht worden.
Tijdens 'Petra by Night' loop je in het donker vanaf het visitorscentre ongeveer 700 meter naar de ingang van de siq, een kloof van ongeveer 1.200 meter lang naar de Treasury. Onderweg staan regelmatig kaarsen in papieren zakken, die het pad enigszins verlichten. Op het 'plein' voor de Treasury staan een paar honderd van deze 'zakken' die voor een sprookjeachtige verlichting van de gevel zorgen.
Een gids vraag de aandacht voor de 'show' die zal worden opgevoerd en verzoekt om stilte. Naar optredens van diverse muzikanten en een zanger wordt de terugtocht aanvaard. Een wandeling van ongeveer twee kilometer brengt ons naar de uitgang. Snel naar het hotel, want morgen willen we bijtijds naar 'Petra by Daylight' ;-)