Petra, the Rose-Red city

Dag 8, vrijdag 6 september 2013

We worden om 8 uur opgehaald door Ammar, die vandaag een extra rit naar de Dode Zee moet maken om gasten op te halen en naar Petra te brengen. Aangekomen bij het bezoekerscentrum van de oude stad Petra krijgen we een gids, Hani genaamd, toegewezen. Het is een oudere man, jaja, maar nu echt. Hij zegt te zijn geboren in 1916 en daardoor 97 jaar en 5 maanden te zijn. Wij houden het er maar op dat hij 79 is. Hij loopt met een stok in een matig tempo, wat voor ons wel prettig is gezien de temperatuur (ongeveer 33 graden). Hij vertelt dat hij in Petra is geboren, dat zijn vader al werkzaam was in de oude stad en dat hij er als jongen al aan het werk was. De laatste 57 jaar heeft hij als gids gewerkt en nu gidst hij nog alleen op vrijdag. Terwijl hij vroeger 3 tot 4 keer per dag (een groep) toeristen rondleidde, hebben wij vandaag als enigen de eer. In de loop van de rondleiding krijgen we van enkele gidsen de opmerking dat we geluk hebben omdat hij de beste gids schijnt te zijn.
Onderweg naar de ingang van de Siq heeft hij al veel te vertellen, over de Djinblokken, de Snakes-tombe en de Obelisk-tombe. Bij het begin van de Siq wijst hij op de dam die gebouwd is nadat een groep van 28 Franse toeristen zijn verdronken door een vloedgolf die door de Siq is gestuwd na een wolkbreuk. Hij was een van de twee gidsen die de groep hebben begeleid en heeft samen met drie meisjes de vloedgolf overleefd. Zijn 34 jarige collega hoorde tot de slachtoffers. Bij de bouw van de dam zijn restanten gevonden van een Nabatese dam, die al in de oudheid zorgde dat het water van de Wadi Musa gestuit werd en door een tunnel werd omgeleid.
De Siq, zoals eerder vermeld ongeveer 1.200 meter lang, is volgens de gids ontstaan door aardbevingen en uitgeslepen door water. De rotsen rijzen tot wel 70 meter boven je uit en de breedte varieert van ruim 3 tot wel 25 meter. Onderweg wijst hij ons op de verschillende steensoorten in de kleuren rood, wit rose blauw en bruin. Verder zijn er veel in de wanden plaatsen uitgehouwen waarin vroeger beelden in stonden van de diverse goden. De stad is ongeveer 2.000 jaar geleden ontstaan door het uithouwen van gebouwen en grotten in de Nubische zandsteen. De Nabateeers zijn de bouwers van de gigantisch grote gebouwen, die soms tot twee verdiepingen hoog zijn. Petra was aan het einde van de 8e eeuw geheel verlaten, maar de bouwkundige details maken een verrassend nieuwe indruk, veel zuilen en kapitelen zijn nog in dezelfde staat als 2.000 jaar geleden. Overigens loopt er langs de wand van de Siq een kanaal, waardoor water uit een bron in de heuvels naar de stad stroomde. Ook ondergronds is en een leidingstelsel voor watertoevoer.
Voordat we bij de Treasury (al Khazneh) komen zijn we al ruim een uur onderweg, zoveel heeft Hani te vertellen. Zou wijst hij ook op plekken waarvandaan je de mooiste foto's kunt maken, zoals een eerste doorkijkje op Petra (zie foto's). Over de Treasury bestond vroeger de legende dat in de urn op de top van het monument de schat van de Farao verborgen zou zijn. De gids vertelt dat hij als jongen in opdracht van zijn vader via een stelling naar de urns is geklommen om die te onderzoeken. De urn blijkt van massief steen te zijn.
Verder door de verlengde Siq die aanmerkelijk breder is dan de kloof waardoor we de stad binnen zijn gekomen. Onderweg zij overigens ook veel trappen naar hoger gelegen plaatsen, in veel gevallen de toegang tot tombes. Onderweg biedt Hani aan om te bemiddelen in het vervoer per ezel naar The Monestry, een gebouw dat boven in de bergen ligt en bereikbaar is via een trap van ongeveer 950 treden. Hij zegt dat er in Petra 500 ezels zijn met 500 eigenaren, samen dus 1.000 ezels volgen hem. Na enige aarzeling besluiten we om ons te laten rijden, gezien de temperatuur, de grote hoeveelheid treden en, zeker niet onbelangrijk, onze leeftijd en conditie ;-). We aanschouwen het Theater met ongeveer 7.000 zitplaatsen. Dit is vermoedelijk in de eerste eeuw na Christus gebouwd door de Nabateeers, maar later, na de verovering door de Romeinen in 106 n.Chr. verbouwd en uitgebreid. Na een blik op de koningsgraven worden we op een ezel (Hanni) of op een muilezel (ik) geholpen en gaan we op weg naar The Monestry (ad Dayr). We nemen afscheid van Hani, die op onze vraag nogmaals beweert 97 jaar en 5 maanden te zijn. Hij is ons inziens inderdaad en geweldige gids. Zowel Hanni als ik zitten niet echt op ons gemak als we eenmaal bij de trappen komen. Deze trappen zijn zeer onregelmatig gevormd en zeker niet recht toe-recht aan. Het is niet altijd een pretje zoals de ezels de trappen beklimmen, maar achteraf is het toch beter dan zelf lopen.
Na het punt waar de ezeltocht ophoudt moeten we nog ongeveer 10 minuten klimmen voor we ad Dayr kunnen aanschouwen. Het is een imposante gevel van 45 bij 50 met een erg grote grot erachter. Hoge zwartgeblakerde plafonds op naar schattig 30 meter hoogte geven je het gevoel of je in een balzaal binnenkomt. In de meeste grotten zijn de plafonds overigens zwartgeblakerd. De grotten werden tot de zestiger jaren van de vorige eeuw bewoond door bedoeienen die daar ook vuren stookten. In die tijd zijn ze in opdracht van de regering verjaagd en hebben andere huisvestingsplaaten gekregen en de toezegging dat ze in Petra wel mogen handel drijven (verkoop van souvenirs, water en ezeldiensten, die ze vaak 'taxi' noemen. Ook zijn er kamelen voor vervoer van de toeristen beschikbaar).
Vanaf het klooster klimmen we nog naar een uitzichtpunt waar we o.a. uitzicht hebben op de Westbank.
Te voet naar beneden komen we nog veel mensen tegen die lopend en op volgens ons onmogelijk schoeisel naar boven gaan. Het is onbegrijpelijk dat ze in de volle hitte van de dag de klimtocht nog beginnen. Wij zijn blij als we beneden weer vers koud water kunnen kopen en op ons gemak op een muurtje in de schaduw kunnen uitrusten. We besluiten richting uitgang te gaan. Daar hebben we nog minstens een uur voor nodig. We wandelen langs de Quasr al Bin tempel, de Driedubbele poort en over de Colonnade straat, waarin we veel gelijkenis zien met de hoofdstraat in Jarash, terug naar de ingang, waarna we rond vier uur neerzeigen op een terras voor een biertje. We zijn doodop, maar wel voldaan over wat we gezien en gepresteerd hebben. Het was een zware dag. Na een douche en een diner in het hotel gaan we vroeg naar bed. Morgen gaan we terug naar Petra.